Skip to content

ΨΗΛΑ ΣΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ

Σιγα­νο­ψι­χά­λι­ζε κεί­νο το πρωί στα Μετέ­ω­ρα.
Ήταν η μέρα της σύνα­ξης των θεών,
η μέρα της σπον­δής των ανθρώ­πων
και είχα­με κινή­σει από τη γη των ασμά­των,
του ουρα­νού των θαυ­μά­των να πάμε.
Ανε­μο­δρό­σι­ζε κεί­νο το πρωί στα Μετέ­ω­ρα.
Ασή­μι στα μαλ­λιά σου οι δρο­σο­στα­λιές,
σου στίλ­βω­ναν διά­δη­μα και πέπλο νυφι­κό
και τ’ ανέ­μου η ηχό­χρω­μη ανά­σα
προ­σευ­χή της ψυχής μας και λύτρω­σης ύμνος.
Και σηκώ­σα­με τα χέρια μας ψηλά.
Εγώ του γάμου φλά­μπου­ρα με κόκ­κι­νο μαντή­λι
κι εσύ στου έρω­τα την έκστα­ση φτε­ρά,
ανα­πέ­μπο­ντας δέη­ση εγώ κι εσύ αντι­φω­νώ­ντας,
ομο­λο­γία και ψαλ­μό το άγιο „σ’ αγα­πώ”,
για της ζωής τ’ αγκά­λια­σμα και το γλυ­κα­σμό.
Και πετά­ρι­σαν έκπλη­κτα μικρά που­λιά,
το σφύ­ρι­ξαν με αηδο­νο­λα­λιά στους βρά­χους
και κεί­νοι αντι­λά­λη­σαν ανα­σα­μό και ρίγος.
Το έψαλ­λαν συλ­λεί­τουρ­γο στους ανά­ε­ρους ναούς,
κοι­νώ­νη­σαν κι ανά­βλε­ψαν σεπτές μορ­φές
και γαλή­νε­ψαν τα πάθη και οι σταυ­ρώ­σεις.
Σιγα­νο­ψι­χά­λι­ζε κεί­νο το πρωί στα Μετέ­ω­ρα.
Είδα στα μάτια σου το επου­ρά­νιο βλέμ­μα,
βαθιά παρά­κλη­ση, μνή­μης πομπή και απο­λο­γή­θη­κα.
Είδα στα μάτια σου τ’ ανέ­σπε­ρο το φως
το αύριο ν’ ακο­λου­θεί και προ­σευ­χή­θη­κα.
Σιγα­νο­ψι­χά­λι­ζε κεί­νο το πρωί στα Μετέ­ω­ρα.
Ήταν η μέρα της σκέ­πης και ευλο­γί­ας των θεών,
η μέρα του μεγα­λεί­ου της ψυχής των ανθρώ­πων.
Ήταν η δική μας μέρα.

Creative Commons License
Αυτό­μα­το προ­σχέ­διο by Γεώρ­γιος Αλε­ξαν­δρής is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Based on a work at www.alexandris23.net.
Permissions beyond the scope of this license may be available at https://alexandris23.net.